FSC

certyfikat umożliwia śledzenie pochodzenia drzewa i produktów drewnopochodnych,
wpływa na dokonania świadomego i etycznego wyboru kupującego
drewno pochodzi tylko z terenów zrównoważonego leśnictwa i odpowiedzialnej gospodarki leśnej, co oznacza między innymi:
- drewno nie pochodzi z terenów przekształconych lasów naturalnych
- nie użyte są rośliny modyfikowane genetycznie
- nie stosowane są pestycydy
- drewno nie pochodzi z terenów o podwyższonych wartościach przyrodniczych
- na terenach skąd pochodzi drewno utrzymany został skład fauny i flory ekosystemu.

Korzyści dla przyrody

Lasy są niezwykle - dbając o nie zachowujemy jeden z naszych najlepszych mechanizmów obronnych przed zmianami klimatu.

Zakaz nielegalnego pozyskiwania drewna, degradacji lasów oraz wylesiania

FSC zabrania nielegalnego pozyskiwania drewna, degradacji lasów, a także wylesiania certyfikowanych obszarów. Certyfikowani zarządcy lasów poddają się regularnym audytom wykonywanym przez niezależne jednostki certyfikujące. Zarządcy lasów dbają o przestrzeganie standardów FSC, tak aby lasy były zarządzane w odpowiedzialny i zrównoważony sposób, z poszanowaniem wartości przyrodniczych, społecznych i ekonomicznych.

Obszary leśne ze Szczególnymi Wartościami Ochronnymi (High Conservation Value, HCV)

Zarządcy lasów mają obowiązek identyfikować tzw. szczególne wartości ochronne (dalej: HCV) i wyznaczać lasy o takich wartościach (tzw. lasy HCVF). Wartości te są szeroko zdefiniowane i podzielone na kategorie, w których można wyróżnić np.: znaczną koncentrację różnorodności biologicznej, gatunki zagrożone, obszary wodochronne i glebochronne, czy wartości kulturowe i religijne

Polityka pestycydowa FSC

Stosowanie pestycydów w lasach z certyfikatem FSC jest w znacznym stopniu ograniczone. Każdorazowo wiąże się ono z koniecznością sporządzenia tzw. Oceny Ryzyka Środowiskowego i Społecznego dla użycia danego środka w konkretnej lokalizacji. FSC zakłada, iż można prowadzić odpowiedzialną gospodarkę leśną ograniczając przy tym wykorzystanie pestycydów, zwłaszcza tych najbardziej niebezpiecznych, promowane jest stosowanie alternatywnych metod zwalczania szkodników. Polityka pestycydowa FSC podlega regularnym przeglądom i uwzględnia zarówno różnice globalne, jak i lokalne potrzeby społeczne, środowiskowe i gospodarcze leśnictwa.

Opracowywanie nowych metod ochrony lasów przed czynnikami chorobotwórczymi

Polityka pestycydowa FSC zaleca, aby ograniczanie występowania szkodników i chorób infekcyjnych, następowało poprzez stosowanie najpierw metod mechanicznych, następnie biologicznych i na końcu chemicznych, czyli najbardziej inwazyjnych, z uwzględnieniem skali, intensywności i ryzyka danego zjawiska, aspektów społecznych i ekonomicznych. FSC proponuje stosowanie mniej inwazyjnych sposobów ochrony lasu przed szkodnikami i czynnikami chorobotwórczymi. Wachlarz tych metod rozszerza się dzięki badaniom naukowym skierowanym na poszukiwanie równie skutecznych, naturalnych sposobów ograniczania wpływu owadów i grzybów na kondycję zdrowotną lasów.

Ochrona cennych ekosystemów leśnych i nieleśnych oraz cieków wodnych

Standardy gospodarki leśnej FSC obejmują m.in. ochronę cennych ekosystemów (np. siedlisk rzadkich i zagrożonych gatunków) – zarówno leśnych, nieleśnych, jak i cieków wodnych. Standardy FSC traktują te ekosystemy ze szczególną troską, wymagając od zarządcy lasu określonych działań, m.in. minimalizowania uszkodzeń gleb i roślinności oraz zaburzania stosunków wodnych.

Pozostawianie fragmentów drzewostanów bez działań gospodarczych

Standardy FSC wymagają od zarządców lasów wyznaczania tzw. lasów referencyjnych. Są to obszary wyłączone z gospodarki leśnej, które reprezentują wartości przyrodnicze istniejące w rodzimych ekosystemach. Wszelkie procesy związane z odnowieniem, wzrostem i obumieraniem drzew są pozostawione naturze. Każdy z obecnych w takim lesie elementów odgrywa bardzo ważną rolę w procesach biochemicznych, występujących w naturalnych, nietkniętych ekosystemach. Wyznaczanie takich lasów, oprócz ochrony tych obszarów, ma też inny cel – stanowią one rezerwuar martwego drewna, a tym samym ostoję dla organizmów ściśle z nim związanych.

Nienaruszone krajobrazy leśne

Jednym z narzędzi ochrony lasów stosowanym w systemie FSC na świecie jest wyznaczanie ogromnych połaci lasu, w których w ostatnich dziesięcioleciach nie doszło do intensyfikacji gospodarki leśnej oraz rozwoju infrastruktury. Takie obszary nazywamy nienaruszonymi krajobrazami leśnymi (z ang. Intact Forest Landscape, IFL). Są to w większości gęste lasy, w których zachodzą niezakłócone, naturalne procesy. Oprócz lasów część powierzchni zajmowana jest przez tereny trawiaste i bagna, wody lub obszary skaliste. Nienaruszone obszary leśne występują w 60 krajach, a 65% ich całkowitej powierzchni na świecie skoncentrowane jest w Kanadzie, Rosji i Brazylii. W Polsce takie obszary nie występują.

Zobacz również: Dzień Drzewa